Inscenizacja historyczna ” Bój o Kołobrzeg” [FOTO]
79.Rocznica walk o Kołobrzeg i zaślubin Polski z Morzem w marcu 1945 r.
15 marca – piątek
Godz. 11.00
II Międzyszkolna Gra Miejska “Szlakiem bohaterów walk o Kołobrzeg w marcu 1945 roku”
Miejsce: Rozpoczęcie w Muzeum Oręża Polskiego, ul. Armii Krajowej 13
Organizator: Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu
Godz. 11 30
W Muzeum Oręża Polskiego ul. Gierczak 5 Prelekcja dr Roberta Dziemby
Morze Pamięci: jak polscy żołnierze ślubowali Bałtykowi w 1945 roku
16 marca – sobota
Godz. 9.00
Gra Miejska dla mieszkańców i turystów “Bój o Kołobrzeg. Śladami walk o Kołobrzeg w marcu 1945 roku”
Miejsce: Rozpoczęcie w Muzeum Oręża Polskiego, ul. ppor. Emilii Gierczak 5
Organizator: Stowarzyszenie Dziedzictwo Morza w Szczecinie, Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu
Godz. 12.00 – 13.00
Inscenizacja historyczna „Bój o Kołobrzeg”
Miejsce: Plaża centralna przy molo
Organizator: Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu
Godz. 13.00 – 13.30
Inscenizacja historyczna „Zaślubiny z Morzem w Kołobrzegu”.
Miejsce: Plaża centralna przy molo
Organizator: Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu
Godz. 13.30 – 15.30
„Żywe muzeum na plaży”
Miejsce: Plaża centralna przy molo
Organizator: Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu
17 marca – niedziela
Godz. 10.00
Msza św. w intencji uczestników walk o Kołobrzeg w marcu 1945 r. w Bazylice Mniejszej.
Godz. 16.00
Główna uroczystość patriotyczna przy Pomniku Chwały na Cmentarzu Wojennym.
Organizator: Prezydent Miasta Kołobrzeg
18 marca – poniedziałek
Godz. 11.00
Akt zaślubin z polskim Bałtykiem młodych adeptów z Oddziałów Ligi Morskiej i Rzecznej przy Pomniku Zaślubin oraz przejście pod Pomnik I Kapitana Portu kadm. Stanisława Mieszkowskiego do Portu Pasażerskiego oraz Falochron Wschodni im. kpr. Franciszka Niewidziajły – złożenie kwiatów.
Organizator: Starosta Kołobrzeski oraz Liga Morska i Rzeczna Oddział w Kołobrzegu
Godz. 18.00
„Marsz Pamięci” – przejście z pochodniami ulicami Kołobrzegu do miejsc pamięci
Miejsce: Rozpoczęcie na dziedzińcu Fortu Ujście (latarnia morska). Zakończenie na Cmentarzu Wojennym (złożenie kwiatów i oddanie salwy armatniej).
Organizator: Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu, Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu
W ramach obchodów 79. rocznicy walk o Kołobrzeg, jednego z kluczowych momentów w historii polskiej walki o wolność, zapraszamy wszystkich mieszkańców oraz gości miasta na wyjątkowe wydarzenie – “Marsz Pamięci Bohaterów Kołobrzegu”. To nie tylko okazja do wspólnego oddania hołdu tym, którzy walczyli za naszą wolność, ale również moment refleksji nad wartością pokoju i niepodległości.
“Marsz Pamięci Bohaterów Kołobrzegu” to symboliczna podróż śladami bohaterów z 1945 roku, która rozpocznie się 18 marca o godzinie 18:00 przy falochronie wschodnim, gdzie znajduje się tablica upamiętniająca Franciszka Niewidziajło. Wraz z rekonstruktorami historycznymi, uczestnicy marszu przejdą kolumną przez miasto, odwiedzając miejsca kluczowe dla pamięci o bohaterach Kołobrzegu.
Trasa marszu obejmuje następujące punkty:
– Pomnik Zaślubin Polski z Morzem o godzinie 18:10,
– Pomnik Sanitariuszki o godzinie 18:20,
– Dworzec kolejowy o godzinie 18:30,
– Plac 18 Marca o godzinie 18:45,
– Obelisk Łopuskiego o godzinie 19:00,
– Białe i Czerwone Koszary o godzinie 19:10 i 19:20,
– Długi Budynek o godzinie 19:30,
– Cmentarz Wojenny, gdzie marsz zakończy się około godziny 20:00 ceremonią zapalenia zniczy i salwą armatnią.
“Marsz Pamięci Bohaterów Kołobrzegu” to nie tylko przypomnienie o heroizmie i poświęceniu, ale również okazja do edukacji historycznej dla młodszych pokoleń. Przez wspólne uczestnictwo, zapalamy światło pamięci, które ma przypominać o ciężkiej cenie wolności i niepodległości. Serdecznie zapraszamy wszystkich mieszkańców i gości do udziału w tym poruszającym wydarzeniu, aby razem oddać hołd tym, którzy swoim życiem pisali historię Polski.
Ceremonia Pamięci na Cmentarzu Wojennym
Zapraszamy wszystkich, którzy chcą oddać hołd bohaterom walk o Kołobrzeg, do udziału w poruszającej Ceremonii Pamięci, która odbędzie się w dniu 18 marca na Cmentarzu Wojennym. Wydarzenie to, zaplanowane na godzinę 20:00, stanowi kulminacyjny moment “Marszu Pamięci Bohaterów Kołobrzegu”.
Ceremonia rozpocznie się złożeniem kwiatów przy grobach poległych, jako wyraz najgłębszego szacunku i wdzięczności za ich poświęcenie. Następnie, w atmosferze zadumy i refleksji, wspólnie zapalimy znicze, aby rozświetlić pamięć o tych, którzy oddali życie za wolność naszej Ojczyzny. Moment ten zostanie dodatkowo podkreślony salwą armatnią, która nie tylko uczci pamięć poległych, ale również przypomni o wadze ich bohaterskich czynów.
To wyjątkowa okazja, by w skupieniu i wspólnocie uczcić tych, dzięki którym możemy cieszyć się wolnością oraz przekazać młodszym pokoleniom wartości patriotyczne i historyczne naszego narodu.
Miejsce: Cmentarz Wojenny w Kołobrzegu, ul. 6 Dywizji Piechoty
Termin: 18 marca, około godz. 20:00
Pojazdy, biorące udział w inscenizacji historycznej „Bój o Kołobrzeg” w dniu 16.03.2024 r.:
Działo samobieżne, którego uzbrojeniem jest brytyjska armata przeciwpancerna kalibru 57 mm, produkowana na licencji w Stanach Zjednoczonych, osadzona na amerykańskim transporterze półgąsienicowym Half-Track M3 o oznaczeniu T-48.
Podczas II wojny światowej użytkownikiem działa była przede wszystkim Armia Czerwona, gdzie występowało pod oznaczeniem SU-57. W roku 1944 piętnaście pojazdów przyporządkowano 7. Samodzielnemu Dywizjonowi Artylerii Samochodowej Wojska Polskiego, który w szeregach 1. Armii WP uczestniczył w walkach na Wale Pomorskim, Pomorzu Zachodnim oraz w Niemczech. Załoga pojazdu liczyła 5 ludzi, którzy osłonięci byli (oprócz góry) pancerzem spawanym i nitowanym z płyt walcowanych o grubości od 6,3 do 16 mm. Główne uzbrojenie to armata 57 mm M1 z zapasem 99 naboi. Dodatkowe uzbrojenie stanowiła broń osobista załogi oraz 22 granaty ręczne. Silnik o mocy 148 KM pozwalał na osiągnięcie maksymalnej prędkości do 72 km/h.
Prezentowany egzemplarz ze zbiorów Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu jest jednym z nielicznych zachowanych na świecie.
Działo samobieżne, którego uzbrojeniem jest brytyjska armata przeciwpancerna kalibru 57 mm, produkowana na licencji w Stanach Zjednoczonych, osadzona na amerykańskim transporterze półgąsienicowym Half-Track M3 o oznaczeniu T-48.
Podczas II wojny światowej użytkownikiem działa była przede wszystkim Armia Czerwona, gdzie występowało pod oznaczeniem SU-57. W roku 1944 piętnaście pojazdów przyporządkowano 7. Samodzielnemu Dywizjonowi Artylerii Samochodowej Wojska Polskiego, który w szeregach 1. Armii WP uczestniczył w walkach na Wale Pomorskim, Pomorzu Zachodnim oraz w Niemczech. Załoga pojazdu liczyła 5 ludzi, którzy osłonięci byli (oprócz góry) pancerzem spawanym i nitowanym z płyt walcowanych o grubości od 6,3 do 16 mm. Główne uzbrojenie to armata 57 mm M1 z zapasem 99 naboi. Dodatkowe uzbrojenie stanowiła broń osobista załogi oraz 22 granaty ręczne. Silnik o mocy 148 KM pozwalał na osiągnięcie maksymalnej prędkości do 72 km/h.
Prezentowany egzemplarz ze zbiorów Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu jest jednym z nielicznych zachowanych na świecie.
Sd.Kfz. 251 to pojazd półgąsienicowy, który był podstawowym transporterem opancerzonym armii niemieckiej podczas II wojny światowej. Często Sd.Kfz. 251 nazywany jest potocznie „Hanomagiem”. Taka nazwa pochodzi od nazwy producenta podwozia tego typu pojazdów, czyli niemieckich zakładów Hanomag z Hanoweru.
Transportery Sd. Kfz. 251 występowały w 23 wersjach specjalistycznych, różniących się od siebie wyposażeniem i przeznaczeniem oznaczanych numerami od 1 do 23. Pojazd prezentowany w Kołobrzegu to model wyprodukowany po 1940 roku w wersji 251/6 Ausf. C, czyli wóz dowodzenia. Na jego wyposażeniu znajdowała się m.in. maszyna szyfrująca Enigma. Ten egzemplarz brał udział w walkach pod Stalingradem i po uszkodzeniu został wycofany, w celu przeprowadzenia potrzebnych napraw. Po remoncie trafił na front zachodni. Ideą powstania pojazdów półgąsienicowych było połączenie zalet pojazdów kołowych i gąsienicowych, co pozwoliło na uproszczenie konstrukcji oraz zwiększenie mobilności pojazdu. Napęd przenoszony był na oś tylną, czyli koła napędowe gąsienic, natomiast oś przednia, kołowa odpowiadała za kierowanie pojazdem. Ogromną zaletą tego typu pojazdów było pokonywanie trudnego terenu jak piaski czy błota, podczas walki.
Transportery Sd. Kfz. 251 występowały w 23 wersjach specjalistycznych, różniących się od siebie wyposażeniem i przeznaczeniem oznaczanych numerami od 1 do 23. Pojazd prezentowany w Kołobrzegu to model wyprodukowany po 1940 roku w wersji 251/6 Ausf. C, czyli wóz dowodzenia. Na jego wyposażeniu znajdowała się m.in. maszyna szyfrująca Enigma. Ten egzemplarz brał udział w walkach pod Stalingradem i po uszkodzeniu został wycofany, w celu przeprowadzenia potrzebnych napraw. Po remoncie trafił na front zachodni. Ideą powstania pojazdów półgąsienicowych było połączenie zalet pojazdów kołowych i gąsienicowych, co pozwoliło na uproszczenie konstrukcji oraz zwiększenie mobilności pojazdu. Napęd przenoszony był na oś tylną, czyli koła napędowe gąsienic, natomiast oś przednia, kołowa odpowiadała za kierowanie pojazdem. Ogromną zaletą tego typu pojazdów było pokonywanie trudnego terenu jak piaski czy błota, podczas walki.
Eksponat pochodzi ze zbiorów Muzeum Pancerne w Kłaninie.
Radzieckie lekkie działo samobieżne SU-76 przyjęte na uzbrojenie Armii Radzieckiej w końcu 1942 r. SU-76 na uzbrojenie Wojska Polskiego zostało przekazane dopiero późną wiosną 1944 roku. Do zakończenia II wojny światowej polska armia otrzymała w sumie 130 tych dział samobieżnych. Wozy tego typu wykorzystane zostały przez Polaków w walkach o Kołobrzeg w marcu 1945 r. i odegrały w nich istotną rolę.
Radzieckie lekkie działo samobieżne SU-76 przyjęte na uzbrojenie Armii Radzieckiej w końcu 1942 r. SU-76 na uzbrojenie Wojska Polskiego zostało przekazane dopiero późną wiosną 1944 roku. Do zakończenia II wojny światowej polska armia otrzymała w sumie 130 tych dział samobieżnych. Wozy tego typu wykorzystane zostały przez Polaków w walkach o Kołobrzeg w marcu 1945 r. i odegrały w nich istotną rolę.
SU-76 to działo samobieżne typu odkrytego, przeznaczone do wsparcia piechoty. Jego głównym zadaniem miało być zwalczanie piechoty wroga, jej środków ogniowych, stanowisk artylerii a także niszczenie czołgów i innych wozów bojowych. Pojazd uzbrojono w 76,2 mm armatę wz. 1942, ZIS-3 z zapasem 60 nabojów. Na wyposażeniu znajdowały się również dwa pistolety maszynowe oraz zapas 20 granatów ręcznych F-1. Załogę stanowiły 4 osoby chronione pancerzem spawanym z płyt walcowanych o grubości od 10 do 35 mm. Su-76 napędzały dwa silniki o mocy 70 KM każdy, co pozwalało na osiągnięcie prędkości 45 km/h po drodze lub do 25 km/h w terenie. Lekkie działo samobieżne SU-76 obok czołgu średniego T-34 było jednym z najbardziej masowo produkowanym radzieckim wozem bojowym podczas II wojny światowej.
Eksponat pochodzi ze zbiorów Apogeum Oldtimers.
Radziecki czołg średni T-34-85 to modernizacja podstawowego czołgu średniego T-34, która powstała po bitwie na Łuku Kurskim w 1943 r. Unowocześnienie polegało na przezbrojeniu czołgu w armatę kalibru 85 mm. Produkcja tego wariantu trwała w latach 1944–1958. Skompletowano blisko 44.000 egzemplarzy, co stawia ten czołg w czołówce najliczniej produkowanych gąsienicowych wozów bojowych XX wieku. Największą popularność, a zarazem rozpoznawalność tego czołgu przyniósł serial telewizyjny z 1966 r. „Czterej pancerni i pies” gdzie bohaterowie tworzą załogę czołgu T-34-85 o nazwie własnej „Rudy 102”.
T-34-85 uzbrojony został w armatę 85 mm wz. 1944 z zapasem 55 nabojów. Dodatkowe uzbrojenie stanowiły karabin maszynowy DTM oraz ponad 20 granatów ręcznych F-1. Załoga czołgu liczyła 5 ludzi chronionych pancerzem spawanym z płyt walcowanych o grubości od 20 do 60 mm (kadłub) oraz ze spawanych elementów odlewanych o grubości od 20 do 90 mm (wieża). Silnik o mocy 500 KM pozwalał na osiągnięcie prędkości maksymalnej do 55 km/h po drodze utwardzonej.
Eksponat ze zbiorów Muzeum Militarnej Historii w Bornem Sulinowie.
Radziecka wyrzutnia pocisków rakietowych BM-13 potocznie zwana „Katiuszą”, została opracowana jeszcze przed atakiem Niemiec na Związek Radziecki w 1941 r. W lipcu tego samego roku została po raz pierwszy użyta bojowo w walkach pod Orszą. Była to prosta konstrukcja w układzie ośmiu prowadnic szynowych o długości 5 metrów każda i przekroju dwuteownika z możliwością umieszczenia na nich jednorazowo 16 pocisków rakietowych. Pocisk o długości 1,8 m przenosił głowicę z ładunkiem 22 kg materiału wybuchowego.
Prostota konstrukcji „Organów Stalina”, jak wyrzutnię nazwali Niemcy, sprawiała, że tego typu broń pozbawiona była dokładności, dlatego używano jej w masowych uderzeniach, pokrywając atakowany teren gęstym ogniem. Towarzyszący nawale ogniowej efekt psychologiczny (hałas, ogień) sprawiał, że Niemcy znienawidzili „Katiuszę” i słysząc charakterystyczny dźwięk wystrzeliwanych rakiet w panice szukali schronienia. W ostatniej fazie bitwy o Kołobrzeg w marcu 1945 r. Wojsko Polskie wspierała 6. Leningradzka Dywizja Artylerii Rakietowej uzbrojona w wyrzutnie rakiet BM- 13.
Eksponat pochodzi ze zbiorów Muzeum Obrony Przeciwlotniczej w Koszalinie.
Jagdpanzer 38(t) „Hetzer” to lekkie samobieżne działo przeciwpancerne opracowane przez Niemców w końcowej fazie II wojny światowej na zlecenie generała Heinza Guderiana. Do produkcji seryjnej weszło w kwietniu 1944 r., a do końca wojny wyprodukowano ponad 2500 sztuk tych pojazdów.
Eksponat pochodzi ze zbiorów Apogeum Oldtimers.
Radziecki czołg średni T-34-85 to modernizacja podstawowego czołgu średniego T-34, która powstała po bitwie na Łuku Kurskim w 1943 r. Unowocześnienie polegało na przezbrojeniu czołgu w armatę kalibru 85 mm. Produkcja tego wariantu trwała w latach 1944–1958. Skompletowano blisko 44.000 egzemplarzy, co stawia ten czołg w czołówce najliczniej produkowanych gąsienicowych wozów bojowych XX wieku. Największą popularność, a zarazem rozpoznawalność tego czołgu przyniósł serial telewizyjny z 1966 r. „Czterej pancerni i pies” gdzie bohaterowie tworzą załogę czołgu T-34-85 o nazwie własnej „Rudy 102”.
T-34-85 uzbrojony został w armatę 85 mm wz. 1944 z zapasem 55 nabojów. Dodatkowe uzbrojenie stanowiły karabin maszynowy DTM oraz ponad 20 granatów ręcznych F-1. Załoga czołgu liczyła 5 ludzi chronionych pancerzem spawanym z płyt walcowanych o grubości od 20 do 60 mm (kadłub) oraz ze spawanych elementów odlewanych o grubości od 20 do 90 mm (wieża). Silnik o mocy 500 KM pozwalał na osiągnięcie prędkości maksymalnej do 55 km/h po drodze utwardzonej.
Eksponat ze zbiorów Muzeum Militarnej Historii w Bornem Sulinowie.
Radziecka wyrzutnia pocisków rakietowych BM-13 potocznie zwana „Katiuszą”, została opracowana jeszcze przed atakiem Niemiec na Związek Radziecki w 1941 r. W lipcu tego samego roku została po raz pierwszy użyta bojowo w walkach pod Orszą. Była to prosta konstrukcja w układzie ośmiu prowadnic szynowych o długości 5 metrów każda i przekroju dwuteownika z możliwością umieszczenia na nich jednorazowo 16 pocisków rakietowych. Pocisk o długości 1,8 m przenosił głowicę z ładunkiem 22 kg materiału wybuchowego.
Prostota konstrukcji „Organów Stalina”, jak wyrzutnię nazwali Niemcy, sprawiała, że tego typu broń pozbawiona była dokładności, dlatego używano jej w masowych uderzeniach, pokrywając atakowany teren gęstym ogniem. Towarzyszący nawale ogniowej efekt psychologiczny (hałas, ogień) sprawiał, że Niemcy znienawidzili „Katiuszę” i słysząc charakterystyczny dźwięk wystrzeliwanych rakiet w panice szukali schronienia. W ostatniej fazie bitwy o Kołobrzeg w marcu 1945 r. Wojsko Polskie wspierała 6. Leningradzka Dywizja Artylerii Rakietowej uzbrojona w wyrzutnie rakiet BM- 13.
Eksponat pochodzi ze zbiorów Muzeum Obrony Przeciwlotniczej w Koszalinie.
Jagdpanzer 38(t) „Hetzer” to lekkie samobieżne działo przeciwpancerne opracowane przez Niemców w końcowej fazie II wojny światowej na zlecenie generała Heinza Guderiana. Do produkcji seryjnej weszło w kwietniu 1944 r., a do końca wojny wyprodukowano ponad 2500 sztuk tych pojazdów.
„Hetzer”(niem. „Podżegacz”) budowany był na podwoziu lekkiego czołgu PzKpfw 38(t), którego produkcję zakończono w 1942 r. Nowy pojazd uzbrojono w 75 mm armatę Pak 39, która została zamontowana po prawej stronie kadłuba. Zapas amunicji do armaty wynosił 41 nabojów, a na dodatkowe uzbrojenie przyjęto karabin maszynowy MG 34 lub MG 42 z zapasem 1200 sztuk amunicji. Załogę stanowiło 4 ludzi, którzy chronieni byli pochyłym pancerzem spawanym z płyt walcowanych o grubości od 8 do 60 cm. Jego niska sylwetka była dużym atutem podczas działań bojowych. Silnik o mocy 160 KM oraz stosunkowo nieduża masa przekraczająca nieznacznie 15 ton pozwalały na dynamiczne zmiany pozycji oraz szybkie manewrowanie, co było skutecznie wykorzystywane przez załogi działa podczas walk miejskich.
Eksponat Muzeum Broni Pancernej w Poznaniu
Eksponat Muzeum Broni Pancernej w Poznaniu
⦁ Kampfgruppe von Malotky
⦁ Stowarzyszenie Rekonstrukcji Historycznej “Zachód 1944”
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej “East&West”
⦁ Stowarzyszenie “Gryf”
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej “Twierdza Toruń”
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej “Sewier”
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej “Wiking”
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej ’39-’45
⦁ Stowarzyszenie “Perun”
⦁ Projekt Historyczny “Posen”
⦁ Pilskie Muzeum Wojskowe
⦁ Projekt “Köslin”
⦁ Stowarzyszenie Historyczno Fortyfikacyjne z Piły
⦁ Stowarzyszenie Rekonstrukcji Historycznej AA7
⦁ Teatr Inscenizacji Historycznych
⦁ Towarzystwo Miłośników Historii Wojskowości “Kalina Krasnaja”
⦁ Towarzystwo Historyczne z Kcyni
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej “Osiemnasty Kołobrzeski”
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej 549 VGD
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej Poland
⦁ Przemyskie Stowarzyszenie Rekonstrukcji Historycznej “X DOK”
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej OKA
⦁ Stowarzyszenie Rekonstrukcji Historycznej “Zachód 1944”
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej “East&West”
⦁ Stowarzyszenie “Gryf”
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej “Twierdza Toruń”
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej “Sewier”
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej “Wiking”
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej ’39-’45
⦁ Stowarzyszenie “Perun”
⦁ Projekt Historyczny “Posen”
⦁ Pilskie Muzeum Wojskowe
⦁ Projekt “Köslin”
⦁ Stowarzyszenie Historyczno Fortyfikacyjne z Piły
⦁ Stowarzyszenie Rekonstrukcji Historycznej AA7
⦁ Teatr Inscenizacji Historycznych
⦁ Towarzystwo Miłośników Historii Wojskowości “Kalina Krasnaja”
⦁ Towarzystwo Historyczne z Kcyni
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej “Osiemnasty Kołobrzeski”
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej 549 VGD
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej Poland
⦁ Przemyskie Stowarzyszenie Rekonstrukcji Historycznej “X DOK”
⦁ Grupa Rekonstrukcji Historycznej OKA
